Dziesięć dni po założeniu klubu, 8 grudnia 1899 o godzinie piętnastej, na pierwszym boisku FC Barcelona, Velodromo de la Bonanova, rozegrano pierwszy, historyczny mecz, a rywalem byli Anglicy, którzy wygrali to spotkanie 1:0; bramka padła w pierwszej połowie spotkania. Ciekawostką jest to, iż grano w dziesięcioosobowych składach. Następnego dnia w istniejącym do dziś katalońskim dzienniku „La Vanguardia” napisano obszerną informację o tym meczu
Swoje pierwsze zwycięstwo w historii drużyna odniosła 25 grudnia, wygrywając 3:1 w towarzyskim meczu z lokalnym zespołem Catala FC. Kilka miesięcy później zdecydowano, iż drużyna zasługuje na własne boisko, którego nie będzie musiała dzielić z inną drużyną. Zarząd wydzierżawił obiekt w pobliżu hotelu Casanovas
Pierwsze derby Katalonii rozegrano 23 grudnia 1900, przeciwko studenckiej drużynie Sociedad Española de Futbol. W składzie FC Barcelona nie było obcokrajowców, a spotkanie zakończyło się bezbramkowym remisem.
W 1901 drużyna brała udział w turnieju o puchar ufundowany przez Alfonso Macaya. Zajęła w nim drugie miejsce, jednak już w następnej edycji zatriumfowała, strzelając we wszystkich ośmiu meczach sześćdziesiąt bramek, tracąc przy tym dwie.
13 maja 1902, Barça rozegrała swój pierwszy mecz poza Katalonią, a rywalem był nowo powstały Madrid FC (obecnie znany jako Real Madryt), który przegrał z Blaugraną 1:3[18]. Było to spotkanie półfinałowe o Puchar Króla, które to rozgrywki zainicjował Alfons XIII. W finale katalońska drużyna przegrała z Vizcayą 1:2
Dwa lata później, 1 maja 1904, drużyna po raz pierwszy wyjechała z kraju, do Francji, gdzie w Tuluzie na obiekcie Stade Olympique pokonała miejscowy zespół Stade O.E.T. 3:2
W 1905, FC Barcelona triumfował w Pucharze Katalonii, wygrywając w jego finale z Espanyolem 3:2[21]. Jednak wygrana ta nie uchroniła klubu przed kryzysem – malała liczba socios, w rezultacie w 1908 pozostało ich tylko 38 Wszystko wskazywało na to, że klub się rozpadnie. W tej sytuacji, Joan Gamper zrezygnował z funkcji kapitana drużyny, kończąc sportową karierę i wszedł w skład zarządu jako prezes, który panował przez pięć kadencji. Efekty jego pracy były widoczne już w następnym roku, kiedy to drużyna przeniosła się na wykupiony na własność klubową stadion Camp del Carrer Indústria, gdzie od 14 marca 1909 zaczęto rozgrywać mecze.
W sezonie 1909/1910 FC Barcelona wywalczył mistrzostwo Katalonii oraz Puchar Hiszpanii, gdzie w finale drużyna wygrała 3:2 z Españolem Madrid To spowodowało, że do klubu sami zaczęli zgłaszać się kandydaci na socios i już w następnym sezonie (1910/1911) ich liczba wzrosła do 367. Zespół ponownie był triumfatorem Katalonii oraz zdobył Puchar Pirenejów. W sezonie 1911/1912 przeciwko zarządowi klubowemu zbuntowali się piłkarze, domagając się zapłaty za ich grę dla klubu.
Skład na mecz z Anglikami
8 grudnia 1899
Velodromo de la Bonanova, Barcelona
Juan de Urruela
Walter Wild
Lomba
Lluís d’Ossó
Josep Llobet
Antonio López
Bartomeu Terradas
Joan Gamper
Otto Kunzle
Schilling
